14 feb Misiconi Dance Company event met Nik als ervaringsdeskundige
Misiconi Dance Company
Blog Joop Oonk
Afgelopen donderdag 10 februari hebben we onze 2e editie van het Side Kick event georganiseerd. Het was een inspirerende dag met veel discussie, vragen en oplossingen over het opgezette thema ‘arbeidsbeperking’.
Voor het gesprek hadden we Nik van Hoogstraten en Jacqueline van Kuilenburg uitgenodigd. Nik heeft zijn eigen stichting, stichting Raket en vertelde wat over zijn eigen ervaringen. Door op te klimmen in een sociaal politiek netwerk kan hij werken vanuit zijn talent, mensen samen brengen. Inmiddels is hij naast oprichter van stichting Raket ook zzp’er. Vanwege zijn medische dossier (het welbekende papierwerk) zit hij in een Wajong en kan hij niet heel veel bijverdienen, anders wordt hij gekort op zijn Wajong. (Met een Wajong maakt het niet uit hoeveel je ook werkt of opklimt, je blijft altijd op minimum loon) Door zijn ervaringen te delen verdient hij wat bij en hopelijk heeft hij dan in de toekomst zijn ondersteuning vanuit de Wajong niet meer nodig. Al is dit alles niet zo makkelijk gedaan als gezegd, want er zijn overkoepelende organen bijvoorbeeld het UWV die het erg moeilijk maken. Gelukkig heeft Nik goede steun van zijn boekhouder en adviseur die hem persoonlijk helpt bij het contact naar deze organisaties toe. Samen staan ze sterk en vinden ze nieuwe oplossingen. Desalniettemin is dit Wajong systeem voor sommige mensen wel fijn en biedt het houvast en structuur.
Dit voorbeeld van Nik is ook duidelijk omschreven in het Essay dat Mutsumi en Joop hebben geschreven over hoe dansers met een Wajong vast zitten in een betalingssysteem. In het Essay wordt de omschrijving van ‘arbeidsvermogen’ bevraagd. Waarom wordt hier altijd vanuit een economisch productief perspectief naar gekeken en het medisch dossier als bijna heilig beschouwd.
Daarnaast hadden we jacqueline die aan de andere kant van de streep staat. Op papier geen arbeidsbeperking maar wel degelijk een beperking heeft. Als zij er voor kiest om zich ziek te melden en dan uiteindelijk in de ziektewet te belanden moet ze 30% van haar inkomen inleveren. Ze zal dan net als Nik altijd op minimum inkomen blijven. Daarnaast als ze in de ziektewet zou zitten is het wellicht niet perse makkelijker om een baan te vinden. Nu werkt ze als docent en stemt haar hele team ermee in dat ze meer bureau taken doet dan lesgeef taken. Dit moet elk jaar met het team worden besproken en iedereen moet hierbij vrijwillig instemmen. Mocht haar baas opeens opstappen of er nieuwe mensen in het team komen, dan gaat de hele molen weer van het begin draaien. Iedereen moet weer opnieuw instemmen.
Jacqueline en Nik hebben beide een andere situatie maar zitten ook vast in een systeem. Maar als we terug gaan naar de basis dan moeten we stellen dat het systeem anders moet. Hoe gaan we binnen het systeem of kaders het wel werkbaar maken. Bij kick event stellen wij oplossingsgericht werken ook voorop.
Uit de brainstorm en de sessie is gebleken dat iedereen veel problemen ondervindt van hetgeen waar ze op zijn beoordeeld worden, het hokje waar je wordt in geplaatst vanaf jongs af aan, het papierwerk. wat kan ik volgens de arbo dokter of arts wel of niet. Je medisch dossier. Maar hebben we al deze informatie wel nodig op de werk vloer en in de praktijk. Sommige van de aanwezigen stellen van niet. Bij tijd leren we elkaar kennen en mocht het heel heel belangrijk zijn dan zal daar zeker rekening mee gehouden worden. Daarnaast verwarren we vaak onze krachten en kunnen die een arts ons heeft gegeven (op papier) met de daadwerkelijke krachten en kunnen die plaatsvinden in de samenleving, in connectie met elkaar, de mens in groter geheel (social model of disability). Wat dat betreft zal ons arbeidsvermogen oneindig zijn en kan iedereen bijdragen aan een samenleven. En dan doel ik niet op economisch productief werk als bijvoorbeeld het werken bij de Albert Heijn. Zoals Nik en Jacqueline kun je werken vanuit je Ervaring en dit doorgeven aan de volgende generatie.
Ook zijn we bij de brainstorm er uit gekomen dat er meer empathie en waarneming van en naar elkaar moet komen. Hoe kunnen we bijvoorbeeld een sollicitatie hebben die puur op gevoel, voorkomen en zintuigen gericht is. Zodat we al dit papier werk niet meer nodig hebben. Werken met meer beeld materiaal, voorbeelden en face to face gesprekken zijn een eerste stap. Dan deinzen we misschien niet al gelijk terug na het zien van een dossier waar in beschreven is wat een persoon niet kan. Maar dan zal een werkgever ook zich anders moeten opstellen en eventueel meer tijd voor iemand inplannen. We moeten gaan kijken naar het individu, pas en maatwerk doen. Dit verijst veel werk en meer tijd, maar is zeker de moeite waard.
klik voor meer info over Misiconi Dance Company